Bir kavramdan bahsediliyorsa öncelikle doğru tarifinin yapılması gerekir.
Siyasetin, uygulanan şekliyle değil, gerçek tanımı şöyledir: “Siyaset, topluma hizmet etmek sanatıdır.” Yani seçenlere hizmet etmektir.
1980 yıllarına kadar gençliğin siyasetle ilgilendiği, fikirler ürettiği biliniyor.
Sonrasında neden uzak kaldığı ayrı bir yazı konusu olabilir.
Fakat uzak mı kaldı veya uzak mı bırakıldı sorusu önem kazanıyor.
Konuştuğumuz gençlerden bir kısmının iddiası şöyle; “Genç olarak bize alan açılmıyor, fırsat verilmiyor. Siyaset yapmak, sanki sadece belli bir yaş üstü veya hep aynı isimler için uygun görülüyor.”
Bir kısım genç de; “Bir sürü insanın dertleriyle niye uğraşayım? Benim derdim bana yeter.” diyor.
Öte taraftan, gençlerin seçtikleri bazı siyasetçilerin yaşamlarına bakarak ta siyasetten uzak kaldıklarını iddia etmek te pek yanlış olmasa gerek.
Bu arada bir başka soru ortada duruyor. Hem siyasete sıcak bakma, fakat sürekli siyasetçileri eleştir. Bir başka çelişki de budur.
Gençlik nüfusunun çok olmasıyla öğündüğümüz ülkemizde gençlere siyaset yolu açılmaması, fırsat tanınmaması veya gençlerin siyasetten uzak durmaları ülke için kayıp sayılmalıdır.
Maalesef ülkemizde siyasetin bir hizmet etme dönemi olarak değil, bir meslek haline gelmesi ayrı bir engel teşkil etmektedir. Siyasette uzun yıllar kalmak hem heyecanı köreltir hem de yeni simalara fırsat verilmemiş olur.
İllere bakarsanız aynı şeyi görebilirsiniz. Seçimler, adaylar gündeme geldiğinde neden hep aynı isimler akla geliyor?
Şık giyimli, insanlara tepeden bakan, boş nutuklar, vaatler, mecliste anlamsız tartışmalar ve hatta kavgalar, göstermelik törenler ve protokol….
Bunlara bakıp siyasete sıcak bakılabilir mi? Siz ce de bu soru haklı değil mi?
Genel olarak baktığımızda da gençlerin genel siyaset çerçevesi içinde bir grup olarak görmezden gelindiğini, eğitim, sağlık, istihdam, barınma, eğlence açısından uygulanan politikalarla mağdur edildiklerini iddia ediyorlar.
Yaşlı siyasetçilerin uyguladıkları klasik tarz politikalarda kendilerine yer bulamayan gençlerin toplumdaki yeri boş kalmış görünebilir ancak gençler demokratik yollarla farklı faaliyetlere katılarak ta siyasete etki edebilirler.
Şöyle ki; gençlerin siyasete ilgi göstermemesi, siyasi sürece katılmamaları anlamına gelmez. Gençler, sivil toplum kuruluşlarına katılarak veya fikir ve projeler üreterek siyasi kararlarda yararlı olabilirler.
Siyaset, devlet yönetme sanatı olup, toplumun idaresi için yasalar çıkartan; insanları yöneten; asayişi temin eden; kötüye karşı mücadele veren; insanlar arasında hak ve adaleti, huzur ve güveni, birlik ve beraberliği, refah ve kalkınmayı sağlayan; etnik ve dini, ekonomik ve sosyal durumu ne olursa olsun hiç kimseyi kayırmayıp adaletle hükmeden; toplumun ve düzenin bekası için suçluya hak ettiği cezayı, iyiye de mükâfatı veren; idaresi altındaki insanların her biri için aş, iş ve barınak sağlamakla sorumlu olan; halkı tok, huzur ve güvende olmadan kendini emniyette hissetmeyen; dürüstlükten ve vicdandan ödün vermeyen, sadece kendi insanını değil insanoğlunu gözetip uğranılan haksızlıklara sessiz kalmayan kutsal bir yapıdır. Siyaset, kısaca yaşamın bütünü, suyu, nefesi ve ruhudur. Siyasetin olmadığı bir toplumda ne düzen, ne birlik, ne güç, ne adalet, ne de dirlik olur.