Siirt’te son zamanlarda yaşanan ekonomik krizden en karlı çıkan esnaflar oluyor. Bire 10 katarak satış yapanlara sorunca da öldük bittik satışlar berbat diyor. İçinden çıkılamaz bir hal almaya başladı. Herkes şikayetçi.
Meselenin içine girdikçe anlaşılması kolay oluyor. Kısaca özetlemek gerekirse;
Kendi ekip biçtiğiniz tarlaları terk edip baraj paralarıyla köylüleri kente göç ettirdik. Lüks arabaları, lüks daireleri oldu. Daha düne kadar kendi meyve, sebzesini üreten adam birden bire tüketici oldu. Üretim zinciri bozulunca dışardan ürün almak zorunda kaldık. Memlekete neredeyse her şey dışardan gelir oldu. Petrole gelen zamlar derken maliyetler arttı. Bir liraya aldığımız domatesi neredeyse alamayacak duruma geldik. Neden böyle pahalı diye soranlara ise “abi ne yapalım yakıta zam geldi” deniyordu. Yakıt düştü fiyatlar yine düşmedi. Düşmeyecek de bu iş maliyetlerle alakalı değil. Fırsatçılık var.
Nasıl bir salgın bu fırsatçılık gelin ona bakalım. Zamanında ucuzdan aldığı dairesini milyon liralara satan ev sahiplerine sorun neden böyle diye “benimki ucuz bile herkesin böyle” cevabını alırsınız. Kiralar deseniz asgari ücretle yarışıyor. Emlağından gıdasına kime sorsanız ne yapalım kurtarmıyor, piyasa böyle diyor.
Bir ürünün fiyatı iki katı yükseldiyse esnaf onu 3-4 katı yapıyor. E hal böyle olunca salgın gibi yapılıyor. Berberinden marketine kime baksan fiyatları katlıyor. Evet kiralar arttı, evet maaşlar, giderler arttı ama insafsızlık, fırsatçılık aldı başını gitti. Tavsiyem önce vicdanlı, ahlaklı olunmalı. Yoksa herkes kaybeder.
Eskiden hükümetler değişince “ekonomik enkaz devraldık” diyorlardı.
Atlatması kolaydı ama şimdilerde “ahlaki, sosyal enkaz” devralacaklar. En zoru da bu!
