Kendini dinle ve bak neler var içinde.
İnsanlar beni sevmiyor diyorsun.
Seni neye göre ve niye sevsinler ki? Bugüne kadar kimseye bir faydan olmadı, hep karşısındakileri eleştirdin, kendinden başkasına güvenmedin ve onları sevmedin.
Beni kimse dinlemiyor.
Seni kimse dinlemez elbette. Sen, kimsenin sözlerini bitirmesine izin vermedin. Kimseye hak vermedin. Kimsenin hayat hikâyesine ortak olamadın. Kimsenin sevinç ya da sıkıntılarını paylaşmadın.
Kimse bana aldırmıyor.
Sen kimlere değer verdin ki? Kaç kişiyi hoş tutabildin? İnsanlara ne kadar değer verebildin ya da onların varlığını kabul ettin?
Kimse bana yardım etmiyor.
Sen kimlere yardım ettin? Kaç kişinin ihtiyaçlarına koştun? Herkes kendi içine dönüp bir baksa, her şey çok daha farklı olabilir. Ancak, maalesef bencillik o kadar almış başını gitmiş bir durumdaki içimizde, kendimize hiç bir şekilde toz kondurmayan bir mekanizma var sanki.
Sus ey ben…
Kimseyi sevmedin, herkesten sevgi bekledin
Kimseyi dinlemedin, herkesin seni dinlemesini bekledin
Kimseye aldırmadın, herkesin seni bilmesini istedin Kimseye yardım etmedin, herkesin sana koşmasını bekledin.
Önce kendinle yüzleş ve kendini hesaba çek. Bunu yapabilecek yüreğin varsa göreceksin ki, insanlar sana karşı daha farklı davranacaklar. Unutma ki, her hususta ancak ektiklerini hasat edebilirsin.
Bugün ben, benimle konuştum. Çok da iyi oldu.
Çünkü yeni bir dost kazandım.
Yeni bir dost…
