Yetişen insanlardan ne kadar memnun toplumumuz? En çok yanlış iş yapanlar neden en çok üniversite bitirmiş insanlarımızdır. Aklı çok iyi eğittiğimiz, çok iyi matematik, coğrafya, fizik vs. öğrettiğimiz doğrudur. Bilgiyi çok iyi veriyor olabilirsiniz ancak, örnek insan modeli nerede? Duyguları eğitilmiş insan nerede?
İnsana için yapılan çok önemli maddi yatırımlarla insanın mutlu olacağına mı inanıyorsunuz? O halde boşanmalar neden artıyor? Çevreyi neden yaşanmaz hale getirdik?
Paylaşan, merhamet sahibi, komşusunu gözeten, akrabalarına sahip çıkan, sabırlı, hoşgörülü, devamlı tebessüm eden insanlarımız nereye gitti?
Patlamaya hazır, bilgiçlik taslayan, benmerkezci, para kazanmaktan başka ideali olmayan insanlar nereden çıktı?
Aileler bile okula giden çocuklarının kişiliklerinden önce ders durumunu sorar hale gelmiştir. Çünkü aile için asıl maksat çocuğun doktor veya mühendis olmasıdır. İlk zamanlar akla başka bir şey gelmiyor. Ta ki, çocuk doktor veya mühendis olup çıktıktan sonra ailesine ve topluma yabancılaşmış olduğu, sadece kendisini düşündüğü müşahede edilene kadar… Fakat artık iş işten geçmiş ama ailenin başına taş düşmüştür. Ne oldu çocuğumuza soruları ve ah, vah’lar fayda vermeyecektir.
Artık o, evlenmeyi düşünmeyecektir. Çünkü kazancını el âlemin kızına ve doğacak çocuklarına harcamayı enayilik bilecektir. Cömertliği ahmaklık, merhameti çağdışı bir duygu, sevgiyi kazanç vesilesi bir araç olarak görecektir.
Mademki bu topraklar üzerinde Yunuslar, Mevlana’lar, Hacı Bektaşlar, Hacı Bayramlar, Fatih’ler, Yavuzlar, Alparslanlar yetişmiş ve onları yetiştiren anneler ve babalar bu topraklarda yaşamış… O halde bu gün yapılacak şey, gözümüzü farklı kültürden kanımıza karışan ve bizimle doku uyuşmazlığı bulunan çocuk terbiyesi usullerini değil, Anadolu insanının usullerini su üzerine çıkartmaktır.
