Tarihler 8 Mart 1857’yi gösterdiğinde Amerika’nın New York kentinde 40 bin kadın işçi grevdeydi. Amaçları sadece “daha iyi yaşam koşullarıydı.” Fakat feci bir olay yaşandı. Polislerin fabrikayı kilitlemesi ile 129 kadın çıkan yangında hayatını kaybetti. Bu tarihten 53 yıl sonra 26-27 Ağustos 1910’da Danimarka’da toplanan ikinci uluslararası Sosyalist Kadınlar konferansında o kadınların anısına 8 Mart’ın Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanmasını önerdi. Öneri oy birliğiyle kabul edildi ve ilk anma 1911 yılında gerçekleşti böylece her yıl 8 Mart Dünya Kadınlar günü olarak kutlanmaya başlandı.
Tarihin ilk zamanlarına baktığımızda kadın, her zaman toplumun temel öğesi olmuştur. İlk topluluklarda toplayıcı, ilk toplumlarda eş, anne, işçi olmuştur. Doğurganlık özelliği ona kutsallık atfetmiştir ve bereketle özdeşleşmiştir. Özellikle Mezopotamya’da toprağın, tarımın hayatın temel geçim kaynağı olan kültürlerde kadın kutsal sayılmış ve “bereket ana” söylemi ortaya çıkmıştır. Erkeğin kutsalı kadını olduğu için kadına Küfür edilmez, aşağılanmaz, hakaret edilmez. Bu özellikleri dikkate alındığında bu coğrafyada gelişen ve oluşan her kültür öğesinde kadını görmek mümkün. Ataerkil toplumlarda kadınlar arka planda olması rağmen toplumdaki gücünü hep hissettirmiştir. Gerek aile yapısında gerek siyasette gerek devlet bürokrasisinde kadın hayatın her alanında varlığını göstermiştir.
Günümüzde kadının toplumdaki yerine baktığımızda özellikle Cumhuriyetin ilanıyla Beraber oldukça yol kat ettiler. Kadın erkek eşitliği bakımdan gelişmeler çok olumlu. Hala dünyanın farklı yerlerinde kadınlar şiddet görüyor ve eziliyorlar özellikle İran, Suudi Arabistan, Malezya, özelinde bakıldığında kadınların durumu hiç de iç açıcı değil. Gerekli reformlar yapılıp kadının hak ettiği gerçek değer verilmeli. Bu konuda özellikle Birleşmiş Milletlere ve çeşitli uluslararası kuruluşlara önemli görevler düşüyor. Kadınlar sadece 8 Mart’ta hatırlanmamalı.
Yazı: Tarihçi Emrah Turgut
