Her insan kendine bir değer biçer, atfeder ya da vehmeder.
Bu husus, belki bir yere kadar normal sayılabilir ancak öyle kişiler var ki kendisinde olağanüstü değer görür. En iyi sadece kendileridir.
Her şeyi bildiklerine inandıkları için kimseye ihtiyaç duymazlar.
Kendini beğenmiş kişiler başarılarını, yeteneklerini abartırlar. Kendilerini farklı ve özel bir kişi olarak algılarlar. Kendilerini her şeyden çok severler.
En dostça eleştiriden bile rahatsız olur ve kendisini eleştirenleri düşman kabul ederler. Kendisini eleştiren kişiler onun kıymetini bilmeyen, kötü niyetli ve derinlemesine düşünemeyenlerdir.
Devamlı takdir edilme, itibar görme, iltifat arayıp durma çabasındadırlar. Övgü, kendini beğenmişlerin besinidir. Her zaman iyi muamele görmeye hakları olduğunu düşünürler. Mesela onlar kuyruklarda bekletilmemelidir. Havaalanlarında VIP salonlarında muamele görecek değerdedirler.
Fikir danışmak ve yardım istemek beğenmiş kişiler için düşünülmesi, hayal edilmesi bile zor bir durumdur
Bu gibiler, kalabalık içinde fakat aslında yalnızdırlar.
İşin en kötü kısmı ise bu gibiler, kendilerine biçtikleri değere şahit de ararlar. Tabii bu da yalancı şahit olur. Kendilerinin değerli olduklarına şahitlik edenleri sever. Biçtiği bu değerden çok değerli olduğuna şahitlik edenlere ise hayran olur.
Çok insanın acı duymasının altında bu yatıyor demek abartı olmayacaktır.
Herkes ara sıra kalbine bakmalıdır. Bu hislerden kendisinde ne kadar vardır.
Hepimizin çokça söylediği: “Beni anlamıyorlar” sözü, kendimize şahit bulamayışımızın serzenişi olabilir mi?
Herkes kendisinin çok değerli olduğuna şahitlik yapacak olanları farklı yerlerde arayabiliyor.
Yalancı şahit, bazen sevgilidir. Karşıdan övgüler duydukça ona hayranlığı artabiliyor. Gerçekler ortaya çıktığında ise her şey bir anda bitiverir.
Yalancı şahit bazen arkadaştır. Devamlı senin başarılarını anlatır. Yanlışlarına bile kılıf bulmaya çalışır.
Bazen çalışandır, bazen yöneticidir, bazen hastadır, bazen doktordur. Bunlardan her yerde olabiliyor.
Ve maalesef çoğu kere kendimiz oluruz. Kendimizin, kendimize yalancı şahitlik yaptığımız çok olmuştur. Hepimiz bunun üzerinde iyice düşünmek zorundayız.
Kişinin değeri, anlamı kadardır yahut kendisi kadardır.
Gerisi sadece vesvese olabilir.
